Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

AntiBulling μήνας!

Μπήκε δυναμικά ο Οκτώμβρης και οι ετοιμασίες μας για την Κυριακή συνεχίζουν πυρετωδώς!
Σε αυτό το post όμως δεν θέλω να σας μιλήσω για τις παραστάσεις μας ούτε για χειροτεχνίες. Σε αυτό το post θέλω να σας μιλήσω για ένα θέμα αρκετά λυπητερό που όμως κυριαρχεί στην σημερινή κοινωνία.
Ο Οκτώμβρης είναι ο μήνας που έχει, κατά κάποιο τρόπο καθιερωθεί, σαν ο μήνας κατά της ‘τρομοκρατίας’ που ανέχονται κάποια παιδιά στα σχολειά τους κυρίως, αλλά και γενικότερα. Σε ευαίσθητες ηλικίες όπως είναι οι έφηβοι αλλά ακόμα και σε μικρότερες ηλικίες, στο δημοτικό και γυμνάσιο.
Bulling είναι η λέξη που χρησιμοποιείτε συνήθως στο εξωτερικό και για να σας πω την αλήθεια όσο και να προσπάθησα να σκεφτώ μια αντίστοιχη ελληνική δεν μου έρχεται τίποτα στο μυαλό. Η μονή που μπορώ να σκεφτώ, όσο βάρια και να ακούγεται  είναι τρομοκρατία! Θύματα τρομοκρατίας! Παιδιά που υπόκεινται σε ψυχολογική και όχι μόνον βία για την διαφορετικότητα τους. Οποιουδήποτε είδους διαφορετικότητα!
Δεν έχω παιδιά. Αυτό το blog παρόλα αυτά είναι αφιερωμένο σε ανθρώπους που κατά κύριο λόγο έχουν παιδιά και γι αυτόν δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ σε αυτό το θέμα.
Τις  πρώτες εβδομάδες αυτού του μηνά, κάποια χρόνια πριν, γίνονταν καμπανιές ενημέρωσης στο εξωτερικό για την ευαισθητοποίηση και την προσπάθεια αλλαγής αυτής της κατάστασης. Όλοι δυστυχώς ξέρουμε ότι δεν πρόκειται ποτέ τέτοια φαινόμενα να εξαλειφτούν. Παρόλα αυτά ατομικά μπορούμε να ενημερωθούμε όλοι καλύτερα και με την σειρά μας να μιλήσουμε και να αναλύσουμε αυτό το θέμα με τα παιδιά!
Νιώθω παρά πολύ τυχερός όταν σκέπτομαι ότι η δουλεία που έχω επιλέξει έχει αποδεκτές κυρίως μικρούς, αθώους χαρακτήρες. Νιώθω όμως και μια τεράστια ευθηνή προς όλα αυτά τα παιδιά. Οτιδήποτε ερέθισμα λαμβάνουν τα παιδιά σε τέτοια ηλικία αποτυπώνεται στην μνήμη και την συνείδηση τους. Και αυτό το ξέρω όχι έχοντας διαβάσει κάποιο βιβλίο ψυχολογίας αλλά θυμούμενος και γω τα παιδικά μου χρόνια και βιώματα.
Σε αυτό που δίνουν τα παιδιά πιο μεγάλη βάση σε αυτήν τους την ηλικία είναι οι γονείς τους. Ο τρόπος ζωής των γονιών, η συμπεριφορά τους στη καθημερινότητα, μια απλή ομιλία τους με κάποιον άγνωστο στον δρόμο.
Δεν θέλω να παροτρύνω κανέναν για το προφανές. Ούτε φυσικά να πω φράσεις κλισέ του στυλ ‘Ας γίνουμε παράδειγμα για τα παιδιά’.
Σας παροτρύνω μοναχά ένεκεν του μηνά που ξεκινά να ενημερωθούμε όλοι καλύτερα για αυτό το θέμα και αν…αν ποτέ ακούσουμε, δούμε κάτι, κάπου να μην το αγνοήσουμε!
Καλό μήνα σε όλους!!






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου